sobota, 21 maja 2011

Presov

Już niebawem przed nami kolejne sportowe wyzwanie, czyli Międzynarodowe Mistrzostwa Słowacji Maxibasketball w Presovie. Zaproszenie na ten uznany turniej otrzymaliśmy już w październiku ubiegłego roku, w formie rewanżu na zaproszenie zespołu Stare Kone Presov na nasz pierwszy turniej Gothic Basket Cup 2011. Już od dawna nasze drogi krzyżowały się w trakcie wspólnych europejskich eskapad, chociażby w: Pradze, Zagrzebiu czy też Wilnie. Tak krok po kroku, nawiązała się pomiędzy nami "nić emocjonalnego porozumienia", wszak Starym Koniom, podobnie jak nam, zależy przede wszystkim na sprawach najważniejszych. Kontynuowanie naszej znajomości, kolejne spotkania, plany i wspomnienia zdecydowanie dominują nad presją wyniku i zabójczym w naszym wieku obowiązkiem zdobywania medali i pucharów.

To właśnie podobieństwo charakterów, wzajemny szacunek oraz sympatia spowodowały, że z dużą dozą przyjemności wybieramy się na początku czerwca w odwiedziny do naszych "słowackich braci". Jak na razie, wszystkie nasze dotychczasowe doświadczenia jednoznacznie wskazują na to, że źle - to tam być po prostu nie może. A to za sprawą urokliwego miejsca, pięknych kobiet, świetnych win oraz przewybornego piwa. Po "atrakcjach" łotewskiej Lipawy mamy głęboką nadzieję, że gospodarze tych ciekawych zawodów (poniżej) staną na wysokości zadania.


Przed nami kolejny turniej, kolejni dotąd nieznani przeciwnicy, ale także nowe miejsca i nowe atrakcje na mapie naszych koszykarskich wspomnień. Jak by nie patrzeć, już niebawem, grając w przedziale wiekowym +60, opowiadać będziemy swoim wnukom o wspaniałych występach i sportowych sukcesach "consusuowych babć i dziadków". Aby niczego nie pomylić i nie zapomnieć, rozpoczynamy w tym miejscu prezentację miast, zabytków, atrakcji turystycznych oraz wszelkich ciekawych rzeczy, z którymi dane nam było się zapoznać, ucieszyć oczy i wzruszyć.

Presov (Słowacja)



Osadnictwo w okolicy Preszowa datuje się od paleolitu - najstarsze znaleziska pochodzą sprzed 28 tysięcy lat. Znaleziska z czasów rzymskich wskazują na intensywne kontakty handlowe z Rzymem. Słowianie napłynęli w okolice miasta z północy około IV lub V wieku, jednak ich intensywniejsze osadnictwo nastąpiło dopiero za czasów Wielkich Moraw. Od X do połowy XI wieku obszar ten znajdował się w granicach Polski. Znajdował się tu znany polski graniczny gród Castrum Salis wzmiankowany zarówno w dokumentach polskich jak i węgierskich.

Pierwsza pisemna wzmianka o Preszowie pochodzi z 1247. W 1299 król Andrzej III lokował Preszów na prawie spiskim, a w 1374 król Ludwik I nadał mu uprzywilejowany status wolnego miasta królewskiego. Wówczas Preszów był już największym ośrodkiem w dolinie Torysy. W XIV i XV wieku miasto bogaciło się na sprzedaży do Polski węgierskiego wina z doliny Cisy i na rzemiośle. Po pożarze w 1418 miasto odbudowano już jako murowane. W 1429 powstała tu pierwsza szkoła. Od XV wieku miasto było członkiem związku pięciu wolnych miast królewskich wschodniej Słowacji - Pentapolitany. W 1572 w dzisiejszej dzielnicy Solivar (wówczas odrębnej osadzie) rozpoczęto wydobycie soli kamiennej.


Na początku XVIII wieku miasto przeżywało kryzys. Po epidemiach i pożarach liczba mieszkańców spadła do 2 tysięcy. Ponowny rozwój zaczął się w połowie tego stulecia, gdy odrodziło się rzemiosło i handel, a także zaczęły powstawać manufaktury. W 1752 kopalnia soli w Solivarze została zatopiona, ale sól nadal wydobywano przez odparowywanie solanki. W czasie konfederacji barskiej Preszów stał się siedzibą Generalności - naczelnej władzy konfederackiej. Tu też 13 października 1770 uchwalono Akt detronizacji Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1873 przez miasto przeprowadzono linię kolejową. Pod koniec XIX wieku powstały w mieście sieć elektryczna, telefoniczna, kanalizacyjna i działał telegraf. Ostatni wielki pożar przetoczył się przez miasto w 1887.

W 1918 Preszów znalazł się w granicach nowo powstałej Czechosłowacji. Podczas ofensywy Węgierskiej Armii Czerwonej w czerwcu 1919 w Preszowie proklamowano Słowacką Republikę Rad. Preszów przybrał na znaczeniu po anektowaniu przez Węgry Koszyc w 1938, ponieważ ewakuowano tu wiele instytucji działających wcześniej w tym mieście. W 1944 miasto uległo dużym zniszczeniom wskutek bombardowań. Po II wojnie światowej miasto stało się ośrodkiem przemysłu, co pociągnęło za sobą szybki wzrost liczby mieszkańców - z 28 tys. w 1950 do 52 tysięcy w 1970 i 91 tysięcy w 1990.

Dzisiejszy Preszów to nadal ośrodek przemy- słowy, a poza tym węzeł komunikacyjny, ośrodek administracyjny i cen-trum kultury. Nadal działają zakłady wydo-bycia i przetwórstwa soli kamiennej, oprócz tego istnieją zakłady prze-mysłu maszynowego i elektromaszynowego oraz odzieżowego. W mieście istnieje Uniwersytet Preszowski z ośmioma wydziałami oraz zamiejscowy wydział koszyckiej politechniki, łącznie kształcące ponad 10 tysięcy studentów. Preszów jest siedzibą trzech biskupów: greckokatolickiego, prawosławnego i luterańskiego. W mieście działają trzy teatry (rusiński Aleksandra Duchnowycza, słowacki Jonáša Záborského i lalkowo-dziecięcy zwany Babadłem), dwa muzea (lokalne i winiarskie), biblioteka, obserwatorium astronomiczne i planetarium.

Śródmieście Preszowa pełne jest zabytków z różnych epok. Budowle gotyckie to na przykład kościół św. Mikołaja z 1347 roku, będący najstarszym obiektem w Preszowie. Pałac Rakoczego, księcia Siedmiogrodu, pochodzi z epoki renesansu, podobnie jaki preszowski kościół ewangelicki. O wielokulturowości dawnych mieszkańców miasta świadczą świątynie również innych wyznań chrześcijańskich oraz wielka synagoga mieszczącą obecnie kolekcję pamiątek po Żydach. Okres industrializacji i komunizmu wybił swe piętno na architekturze Preszowa, lecz nie zniszczył uroczej starówki porównywalnej z koszycką.



.
żródło: wikipedia, onet.pl, Facebook

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz